nie ma mnie....

Nie ma mnie ostatnio dla świata. Pomijając poranne wycieczki na kawę (muszę na chwilę

wyjść do ludzi, żeby nie zwariować) całe dnie spędzam w pracy. Tzn. w domu, ale jednak w pracy. 

Moja sypialnia to zarazem pracownia. Podobnie zresztą jak kuchnia i łazienka, w których

też sporo się dzieje. Taka praca ma niewątpliwie swoje plusy, bo można
zrobić przerwę, kiedy tylko ma się ochotę...przynajmniej teoretycznie.
Ja w domu nie potrafię odpocząć. ;) Odpoczywam włócząc się po mieście,
książkę na spokojnie poczytać mogę tylko w komunikacji

miejskiej, a film obejrzeć w polskim busie. Czasem myślę sobie, że zaoszczędziłabym
sporo czasu odpuszczając sobie te poranne wyprawy, ba! mogłabym dłużej pospać...
Ale wierzcie mi, że to żadna przyjemność znaleźć się tuż po wstaniu z łóżka w pracy.
Nawet, jeśli się tą pracę kocha.

Poniżej próbki kolorystyczne, tego co dla Was na niedzielę szykuję.

To tylko marna część, oczywiście.

Więcej pokażę w sobotę. Będę wtedy nadrabiać zaległości

zdjęciowe. Z tego powodu nie spotkamy się niestety na Wolnym Targu.

Ale nie ma tego złego. Spotkamy się w niedzielę

w Teatrze Wybrzeże.

Pozdrawiam

Gosia

(goshko)